Turtle Island

We waren er vroeg bij. Ik al om vier uur - moet altijd ff op koffer zitten - al is het maar om ze dicht te krijgen. 

Moest een hoop shuffelen met bagage want - naar het chalet op Turtle Island moet je alles zelf dragen - over het strand. Dus. Minimaliseren. Daarna in bootjes de rivier op. Dus. Minimaliseren. 

5uur worden we door Olaf opgehaald. Lekker even bespreken hoe het was. Fijn ff een vertrouwd gezicht. Inchecken - vliegen (kort) en aankomen: het ging allemaal erg soepel. We worden handig. Onderweg zagen we mount Kota Kinabalu boven de wolken uitsteken. Dat was echt prachtig. 

Maxe is zeer goed gemutst. Kletst honderduit. Was ook redelijk haar bedje uit te trekken vanochtend. 

Ben benieuwd wat deze (lange) dag gaat brengen. 

Na het ophalen moeten we ons een uurtje vermaken in Sadakan. We drinken wat in een tentje aan zee. De sfeer is hier anders - bijna Arabisch als je het vergelijkt met Kota Kinabalu. Minder mooi ook. 

Het is hier ook een stuk minder veilig schijnt. Savonds wordt afgeraden naar de waterkant te gaan ivm piraten uit de Phillipijnen. 

Er is al lange tijd geen incident geweest maar toch. 

Nadat we de andere gasten hebben opgehaald - een maleis - Engels gezin - gaan we met de boot naar Turtle Island. 

We vertrekken vanuit Sim Sim water village. Vreemd genoeg is dit geen typisch armoedig vissersdorp maar een super-de-luxe uitvoering. De gids legt uit dat veel - ook rijkere - burgers uit Sandokan er de voorkeur aan geven  om op het water te wonen.  Vandaar. Het doet mij een beetje denken aan een camping maar dan een luxe.  

Aangekomen op Turtle Island is het uitzicht geweldig. Dit eiland ligt op maar vier km van de Phillipijnen. 

En het is as bounty as it gets. Accommodatie een beetje basic maar met airco en een prima bed. 

Wij snel naar het bounty strand. 

Tijdens de lunch stort Maxe helemaal in. Bij het plannen van de volgende reis moet ik onthouden dat zo’n reisplan met om vijf uur vertekken wel lekker praktisch oogt maar dat het zorgt voor een vermoeid kind. En vermoeid kind = stressy = niet fijn = vermoeide moeder = niet heel gezellig. Kortom: hoe meer slaap hoe relaxeder. Ook als dat een extra nachtje verhuizen inhoudt. Dat moet ik dus onthouden. 

Want we gaan nog een keer hoor!! Dat hebben we nu wel besloten. 

Enfin. Na een uurtje chillen en een heerlijk middagje op het strand is Maxe wel een beetje bijgetrokken. 

En ik ook trouwens. Dat moet ook want vanavond gaat het gebeuren: dan komen alle schildpadden aan land om eieren te leggen. De rangers gaan ons dat laten zien. 

Spannend.... 

Het eten is om 1830. Vantevoren krijgen we nog wat uitleg en een film. Ik weet nu een heleboel over schildpadden. Meer dan 100 jaar oud. Net zo oud als de dino’s. 50-100 eieren per keer. Als vrouwtje mag je blij zijn als je het hele paar gebeuren overleefd en het lijkt of ze huilen als ze eieren leggen. 

En the survival rate van de eieren als wel als van de kleintjes is tragisch. Mens is grootste vijand. Als we zo doorgaan met dat plastic dan overleven ze het niet. En nog veel meer. Maar... al potjes UNO spelend zitten we dus na het eten te wachten tot een Ranger ons komt roepen. Na vijf potjes en een hoop gedraal is het rond negen uur zo ver: Come come Hurry or you will miss it!!!

Rennen naar het strand. En daar ligt ze dan. Mama Turtle. Het is echt magisch om daar bij te mogen zijn. Supercool. Ze legt - jawel hou je vast - 93 eieren!!! 

Daarna worden de eieren gered en gaan ze naar de Hatchery. Daar worden ze ingegraven. Over twee maanden ... kleine schildpadjes. 

En die worden dan weer losgelaten in de zee. En daar mochten we wederom bij zijn. Ik hoorde Maxe de hele tijd piepen ‘Ow ow wat quite!!!’ 

Helemaal te gek. Op het strand worden ze losgelaten en wij waren erbij. Ze waggelen allemaal de zee in. Als ze de verkeerde kant op waggelen mogen we ze helpen.

Jeetje. Wat cool zeg. Echt enorm quite. 

Maxe ligt er pas om 22u in. Met verhalen. En ik wil morgen om zes uur weer het strand op mama! Misschien zien we er dan nog meer!! Tussen 19u en 06u is het strand hier gesloten vandaar. 

Dus. Morgen weer vroeg op! 

Het was echt een heerlijke avond. 

‘De beste tot nu toe’ aldus Maxe. En ik ben het eens. Het was zeer zeker de moeite!!!