Sepilok, Sunbears en Kota Kinabatangan rivier

Vanochtend verslapen. Tien voor zes werd ik wakker. Alles in de tas gegooid en het strand opgerend om te kijken of de schildpadden al terug de zee in zijn. Dat waren ze helaas al. Maar wel fotos van de sporen!

Bij het ontbijt aangekomen (toast, jam, noodles en iets wat op worstjes lijkt) blijkt dat we gisteren 2000 eieren zijn gered!!  

We gaan de boot op en nemen afscheid van het Engelse gezin. Jammer - Maxe begon net een woordje Engels mee te brabbelen. 

Anderhalf uur varen en meteen door naar Sepilok. Weer een Oerang Oetang opvangcentrum. Dit keer met een ‘nursery’ voor jongere oerang oetangs. Daarna houdt Maxe het voor gezien. Het is er erg warm en de Oerang Oetang knuffel factor is helaas niet groot genoeg. 

Door naar de Sunbears. Kijk. Knuffelfactor. Maxe bloeit op. Cute!! Mama kijk! En ik moet toegeven - ze zijn echt erg schattig. Dit was weer een hoogtepuntje. 

Onze gids informeert ons dat onze rivier groep zal bestaan uit 12 personen. Wij en 12 volwassen Spanjaarden. Geen kids. Ff een tegenvaller. Maxe heeft het echt leuker als er andere kinderen zijn. 

We voelen ons een beetje overweldigd. Zo veel mensen hier. Het voelt wel erg hutje mutje. We doen een ‘boks’ - we slaan ons we wel doorheen. De kamer waar we heen gaan heeft geen Air Conditioning. Eenmaal onderweg blijkt dat dat wel kan maar is volgeboekt. Attentiepuntje voor de volgende meer. Vermoeid, bloedheet en met een blik op Maxes vermoeide en verhitte bekkie zucht ik nog maar eens diep. We gaan dit natuurlijk overleven ik hoop alleen dat het ook nog leuk wordt. 

En weer stappen we de boot in. Wederom voor anderhalf uur. Het is nu 12u sochtends en we hebben al anderhalf uur op de boot gezeten, een uur in twee verschillende bussen, de Jetty al drie keer gezien. mijn spullen al drie keer verplaatst. Hoewel me beloofd was van niet mag ik alle bagage zelf dragen. 

Zucht. We zoeken even een positieve vibe. Oh ja. En twee opvangcentrums bezocht en naar schildpadden gezocht op het strand. Oef. 

Note to self: dit is dus een te druk programma. Niet meer doen. 

En het wordt alleen maar heter. Het is hier echt ongenadig klef. Iedere keer als het bootje even langzaam gaat varen wordt alles nat en plakkerig. Ik zie dat Maxe het niet trekt. Ik zie het zelf ook ff niet meer zitten. Waarom waren we hier ook al weer?

Tijdens onze trip naar de Oerang Oetangs heb ik onze gids Albert een beetje uitgelegd waarom Maxe het allemaal niet zo best trok - het programma. Het woord A-woord is gevallen. Ik heb daar niet zo over uitgeweid in dit blog maar we hebben samen op dat vlak een pittige strijd geleverd om tot een beetje wederzijds begrip en balans te komen. Laten we zeggen dat ik een nieuwe waardering heb opgebouwd voor voorspelbaarheid en regelmaat. En omdat Albert goed Engels spreekt en hij een luisterend oor biedt heb ik dat een beetje over hem heen gestort. Arme Albert. Het heeft ons wel onbedoeld wat opgeleverd. Hij had het kennelijk erg met ons te doen. 

Daarom heeft hij geregeld dat we in een klein groepje de rivier op gaan (met alleen een Franse dame en twee gidsen) en hij heeft wat gehusseld met de kamers en voila: een kamer met Airco. Als ik niet zo wanhopig was geweest had ik me bezwaard gevoeld. Maar toen hij me de sleutels  van ons koele appartement overhandigde kon ik alleen maar erg dankbaar zijn. ‘I figured you needed it the most’ zei hij. Bedankt. Echt. Onze dag is weer goed. 

Nadat we een beetje zijn bijgetrokken, lekker hebben gegeten (het eten is hier echt heerlijk) stappen we om half vijf in ons bootje voor de riviercruise. Doel: wild spotten. Met name apen. En die hebben we gezien! Vooral heel veel neusapen die - hoewel bedreigd - hier in enorme aantallen voorkomen. 

Maar ook exotische vogels en andere apen en mini krokodillen.

Super mooi. De gidsen zijn ontzettend goed in het spotten. En onze Franse boot genoot ook. En ze maakt ook mooie fotos die ze ons opstuurt. Gelukkig maar. Mijn iPhone legt alleen maar jungle vast. 

Als de zon ondergaat gaat de motor uit zodat we kunnen genieten van het moment. Het is heerlijk. De temperatuur is behoorlijk gezakt en we chillen hier echt. Dan zien we ze als het helemaal donker is. De vuurvliegjes. Net alsof je tussen de kerstbomen doorvaart. Heel speciaal. Dit is echt natuur. Oerrr. Het roept allemaal spontane gevoelens op die te maken hebben met het milieu en het bewaken daarvan. De schildpadden redden. De apen redden. De sun bears laten blijven bestaan. Je afval scheiden. Nooit meer plastic kopen. Dat soort gevoelens. Het is hier echt prachtig. 

Terug om te eten in de logde. Tafeltje gedekt voor ons drieën. De Française houdt ook van Uno. Dus we spelen totdat we worden opgehaald voor de avondwandeling. Om het resort heen lopen we door de jungle - die ziet er ‘snachts heel anders uit. Er krioelt hier vanalles waar ik probeer niet te lang bij stil te staan. Wel cool. 

Het wordt alweer laat. We zijn pas rond half tien weer in de kamer. Gesloopt. Slapen want morgenochtend om half zeven: de ochtend cruise! 

Die was heerlijk. Nog lekker koel. Weer heel veel neusapen en tropische vogels. Teruggekomen in het resort worden we weer de jungle in geleid om in de jungle te ontbijten. 

Wauw. Het is hier Jungle maar dan helemaal. Een hele ervaring want het stikt er van de Makak apen - die zijn superbrutaal en stelen alles wat los en vast zit. Zo ook mijn toast. Ik schrok me rot. Ze zijn snel! Wauw! 

De gidsen zetten een grote knuffelbeer neer. Een apen verschrikker. En het werkt nog ook!? 

Daarna met de boot de rivier over op bezoek bij het dorpje (Abai) niet heel speciaal - beetje vergane glorie - het was ooit een bomen plantage maar de meeste mensen zijn weggetrokken naar de stad. Wel cool is dat de mensen hier wel heel erg met plastic en milieu bezig zijn. Hele huizen worden gebouwd van gerecyclede spullen. Dames maken mandjes van plastic zakjes. Het was een flits bezoekje. Ik klets nog ff met onze gids, Shakila - die blijkt uit de stad te komen maar haar leven te hebben omgegooid om gids te worden in de jungle. Respect. 

Dan vervolgen we de route over de rivier naar Sakau. 

Aangekomen kunnen we precies 30 minuten zwemmen in het zwembad voordat de volgende cruise begint. Wat een fantastische 30 minuten in het - wel badtemperatuur warme - zwembad. We knappen er van op!

Dan weer cruisen met onze nieuwe guide Dizzy. De schone broer van Shakila. Later blijkt dat ie dat ook echt is!? We zien Makak apen in een indrukwekkende troep. Oerang Oetang en een baby Makak van ca 2 weken oud. 

Maxe haakt wel een beetje af. Ze werpt een blik op de Oerang Oetang en roept dan ‘we kunnen gaaaan ik heb hem gezien’ dus...Snel eten. Potje Uno. Om acht uur bedje in. Laatste nachtje in de jungle. Morgen weer achterlijk vroeg op (ontbijten; uitgechecked en wel om 630). Geen idee waarom dat is maar in begin eraan te wennen ;-) 

Het bleek 700 te zijn. Dizzy had het verkeerd. Dus we waren erg op tijd. Daarna in de boot terug naar Sandakan. 2,5 uur. We stoppen even in Abai voor koffie. Daarna weer door. Eigenlijk stoppen we steeds om weer een Makak of vogel of krokodil te bewonderen. Dat hoeft voor mij nu niet meer. Iedere keer als ik lekker met mijn neusje in de wind zit te genieten stoppen we weer. Makak heb ik nou - nadat ze tot tweemaal toe mijn eten hebben gestolen wel gezien. Ook de baby krokodil - done that - zeker als we alleen de ogen zien.. Maxe zit naast me met een handdoek op haar hoofd op de telefoon. Afgehaakt. 

Wij hebben het fantastisch gehad. Het was echt heerlijk. Heel bijzonder. De hele checklist afgewerkt. En het is oprecht speciaal om al die natuur te zien in zijn oerrrr en al die beesten in hun natuurlijke omgeving. 

Maar......

Nu ben ik echt klaar ben voor een beetje minder bruine rivier- meer koelte en minder kruipende beestjes in alle soorten en maten. Een beetje meer ronddraaien op een stoeltje aan een zwembad en een beetje minder jungle. Een beetje ‘vakantie’ ;-) De jungleparfum (de Deet) begint me een beetje tegen te staan en de nooit aflatende klefheid ook. Net zoals de verschillende soorten en maten kruipende beestjes. 

Ik hou me maar vast aan het feit dat deze ervaring en het uit je comfort zone zijn voor Maxe en ook voor mij goed en onvergetelijk is & dat we - na deze trip op een mini vakantie in Melakka en Tioman bij kunnen komen van alle avonturen! 

We zijn er bijna.... gas erop! 

Ben benieuwd! 

Jungle wijsheid so far:

Do: meenemen insecten roller - travel light - kamer met airco boeken - lief zijn tegen de gids - waterdichte tas - grote flessen water kopen - pet op - oh en een camera - geen iPhone - oordoppen want apen, hanen, chicades en krekels - wekker (mag telefoon;-))

Dont: gympen (tenzij tracking), strakke kleding - je druk maken - snel bewegen - je slippers buiten laten (want apen) - spullen of eten laten liggen (want apen) - te veel

schone kleding mee (worden door het dragen gratis gewassen en doorweekt - echt zinloos) - spinnen zoeken (blocken uit bewustzijn, net als alle tot licht aangetrokken wespachtigen)