Kota Kinabalu

13 augustus 2018 - Kota Kinabalu, Maleisië

Midden in de nacht kwamen we aan dus pas de volgende ochtend konden we zien hoe mooi het hier eigenlijk is. Supermoderne stad aan de zee. Maar we waren kapot na de lange reis en de avonturen in Batang Ai. Dus de eerste twee dagen hebben we lekker rustig aan gedaan. Uitgeslapen. Beetje gewinkeld. Beetje aan het zwembad gehangen en aan het kleurtje gewerkt. Waren er in Batang Ai geen Chinezen maar alleen maar Nederlanders - is dat hier andersom. Misschien zijn er ook wel westerse toeristen maar we zijn kansloos in de minderheid. Dat betekent fotos. Veel fotos. Vooral van Maxe. Die daar wel een beetje genoeg van begint te krijgen. kaarten - Monique wint!!!

Zwembas HoriZon hotel met view!!Gelukkig zijn de Chinezen kennelijk niet van die durfals. Dived and Survived met Sue!!Gisteren zijn we gaan duiken met Borneo Divers. Bij het inchecken kreeg ik het Spaans benauwd. Het was zo ongeloofelijk druk. Ik hield mijn hart vast. Aangekomen op Mamutik eiland waarvandaan we zouden duiken krioelde het van de mensen. Warm. Oef. Maar.... deskundig werden wij door de meute heen geleid naar het zwembad en het ‘gebied’ van Borneo Divers en daar was de rust. 

Klaar om te gaan duiken @ Mamutik IslandEn daar waren de westerlingen! Een paar duikende Aziaten - zeker wel - maar we waren weer in de meerderheid en vooral: minder personen per vierkante meter. 

Ik werd gekoppeld aan Sue en Pete - Engels. Sue mijn duikbuddy. 

Maxe werd gekoppeld aan Philip. Een zeer relaxede door de wol geverfde instructeur. Met de hele dag de tijd om haar Bubblemaker af te ronden. Ze mocht zwemmen en chillen en haar duik was van de kant. Ze heeft het heerlijk gehad en is een beetje over haar toch niet zo hele fijne ervaring in Thailand heen. Monique zwemmen Sapi

Intussen (Philip heeft ‘opgepast’) heb ik drie heerlijke duiken gemaakt met Sue. Echt. Mooi zicht. Mooie koralen. Niet veel groots maar waanzinnig veel kleins. Mooie naaktslakken, eieren, morenes, inktvissen en ook Nemo was van de partij. Echt lekker. Verder nog weer eens een belangrijke les geleerd: altijd je eigen safety check doen. Ik had dat ook gedaan maar mijn buddy Sue had het de divemaster laten doen. Op 18 meter had ze ineens geen lucht meer. Dat heb ik echt nog nooit meegemaakt. Nadat ze mijn lucht had gepakt bleek na wat wikken en wegen dat haar fles niet helemaal goed open was. Dus nadat we die goed hadden opengemaakt konden we gelukkig verder duiken. 

SapiTussendoor hebben we op Mamutik eiland gelunched. En een beetje de meute aanschouwd. Hoe anders... 

Ik heb zoals het een goede Nederlander betaamd een aantal bikini’s meegenomen naar Maleisië. Maar... dat was echt niet nodig geweest. Zwemmen kun je hier in elke outfit die je maar wenst. Van Burka tot feestjurk - van shorts en T Shirt tot full body swimwear. Wij van de bikini’s zijn zwaar in de minderheid....

Maxe @ Sapi

Als Maxe het smiddags een beetje zat wordt om op mij te wachten spreek ik af dat we gaan parasailen als ik klaar ben met duiken. Haar droomwens zegt ze.  Als ik terugkom van mijn laatste duik blijkt dat echter niet meer te kunnen. Grote teleurstelling. Ik moet beloven dat we morgen gaan... 

Savonds spelen we nog een paar spelletjes. Ik duik vervolgens met Maxe mee het bed in rond half negen. Na drie duiken ben ik helemaal gesloopt. Niks meer gewend - watje geworden. 

De laatste dag in KK was het dan zover..... we zouden de Coral Flyer gaan doen. We hebben in Nederland al reikhalzend uitgekekenlufjoe!!! naar dit moment. Een kabelbaan van 250 meter van eiland naar eiland. Als echte Dragon Flight veteranen (Thailand - daar hebben we 48 platforms gedaan) vinden we het wel spannend maar vallen de zenuwen mee en vinden we het vooral leuk. Wat het extra leuk maakt is dat we hebben afgesproken met het Nederlandse gezin uit Batang Ai. Toen zij de filmpjes hadden gezien hebben ze unaniem besloten om mee te gaan. Heel gezellig. En gedeelde smart en pret is halve bibbers en dubbele lol! 

Je kunt zij aan zij. Maxe gaat met Milo - de oudste van de kids. Daardoor kan ik haar filmen. Hele coole video geworden! Wauw - wat een ervaring!!! Ik ga met Wenneke. Maxe en Milo en de anderen wachten ons op. Vol verhalen. 

Diego Wenneke Milo Max Ollie en wij!

We vinden het allemaal echt Kicken. Nog niet alle video’s zijn beschikbaar maar het avontuur is van drie verschillende kanten vastgelegd!

Daarna heb ik een belofte in te lossen. Er moet geparasailed worden. Zucht. Ik vind dat persoonlijk nog spannender dan de Coral Flyer. Vooral als ik de gescheurde parachute en de verroeste - niet sluitende karabijnen zie waar wij dan aan moeten hangen. Maar ik hou me flink. Maxe vind het geweldig. En daar gaan we. Jeetje. Ook heel cool. Eigenlijk niet zo heel spannend - lekker relaxed daarboven. Toch laten die verroeste haken me niet los. Dus hang niet helemaal op mijn gemak. We doen ook nog een waterdipje. En dan gaan we al weer landen. Zo. Genoeg ervaringen voor een dag denk ik zo. Poe hoe. Mij krijg je niet meer zo heel snel de lucht in. Blij dat ik weer op de grond sta. 

De middag wordt er nog lekker gerelaxed aan het strand. Kids kunnen het goed samen. Heel gezellig. Nog ff genoten van het lunch monepolie op het eiland (dus de lunch was wel wat minder) en allemaal rood verbrande konen. Geslaagde dag. Heerlijk. 

Savonds sluiten we af met een dineetje aan de waterkant van Kota Kinabalu. Zonsondergang. Hele lekkere witbiertjes van de tap. Spaghetti Bolognese. Het is heerlijk eten met dit gezin. Daar waar ik - als ik met Maxe samen eet - meestal bestel voor een persoon en dat dan nog de helft terug gaat naar de keuken zijn deze kids wonderlijk vergeleken bij Maxe - alleseters. En veel. Superfijn. Alle bordjes gaan leeg. Er gaat niks naar de keuken. Alleen de spaghetti carbonara. Maarja. Dat was vanalles maar zeker geen carbonara. Het leek erop maar het waren ondefinieerbare noodles. Soort Aziatisch prutje. Geen succes. Maar de rest: op! Yeah!!! Dank u! Heerlijk eten zo. 

Genieten aan de waterkant. Pokémon kaarten worden vergeleken (die zijn heel goedkoop hier - de verzameling wordt goed aangevuld) - verhalen gedeeld. Virgin Pina Colada. En natuurlijk de - niet zo virgin - witbiertjes. De vermoeidheid van de dag begint alweer aardig toe te slaan. Gezelligheid. 

Daarna met alle kids naar het carnaval. festival - botsautootjes maar dan robotsEen soort botsautootjes (alleen mocht je vanalles maar zeker niet botsen - nerveus liepen ze om onze karretjes heen). Alleen waren het robots - geen botsauto’s. Super gelachen. Kids brede smile. De moeite. 

En dan is het echt tijd om te vertrekken. Taxi. 10 MYR. Dat betekent dat ik de rest van de dagen 5 MYR te veel heb betaald. Zucht. Begin ik aan te wennen. Telkens als ik een beetje begin te snappen hoe de hazen lopen - is het zover... tijd om te gaan! 

sunset Kota Kinabalu

Morgen naar Sandokan - we worden om 05:00 opgehaald. Heb er zin in (Maxe iets minder maar komt goed) 

Foto’s

3 Reacties

  1. Margriet:
    15 augustus 2018
    Wat een toffe avonturen weer lieverd! We genieten met jullie mee van de verhalen!!
    Dikke kus!
  2. Monique:
    15 augustus 2018
    Leuk om te weten! Het gaat hard met de tijd. Na vandaag nog ‘maar’ 15 dagen. Maar toch. Lufjoe!!! Tot snel!
  3. Ansje:
    17 augustus 2018
    Wat een avonturen lieverds! Ik volg jullie!