Het grote loslaten

Vandaag is dan de dag gekomen waarop wij afscheid van elkaar moeten nemen. Vanmiddag gaan Senna en Lau verder naar Hua Hin en daarna naar Nederland. Wij gaan ons avontuur in Maleisie beginnnen. Het was een heerlijke laatste avond met spelletjes (Yahtzee!) en een hoop verhalen over wat we hebben meegemaakt.

Lau neemt voor mij ook een koffer mee naar huis. Ik heb voordat ik deze reis begon wat aannames gemaakt, adviezen genegeerd en eigenwijze interpretaties gedaan van andermans reisbloggen om te besluiten wat ik mee wilde nemen. Nu twee, twee weken verder kan ik delen wat ik mee terug geef (en dus loslaat) en wat we vergeten waren (niet veel). Misschien interessant mocht je plannen hebben deze kant op - anders zeker handig voor mezelf - dit is allemaal zeker voor herhaling vatbaar - en dan wil ik graag de goede dingen meenemen ;-):

Wat laat ik los en gaat mee naar huis?

- De rugzak van Maxe. Ja een supergave coole jungle pack. Maar mijn dartelende huppelkind is daar toch nog niet helemaal klaar voor. Dat betekent dat ik de hele dag met twee rugzakken loop. Niet fijn. Loslaten dus. Dat komt nog wel

- Het handtasje van Maxe. Is verruild voor een nieuwe maar dan van (nep) Chanel. Het dartelt graag in stijl

- Vestjes met korte mouwen. Onzinnig. Veels te warm en bieden ook geen bescherming tegen de muggen. Voor de bedekte schouders hebben we 'niemanddalletjes' (volgt) en een sarong opgepikt

- Mijn e-reader. Is een beetje gedwongen afscheid - hij is stuk gevallen. Tot nu toe heb ik hem nog niet gemist. Aan het strand kan ik ook af met een klein boekje. In het huisje kan ik ook op de iPad lezen.

- Alle - enigzins nette en geklede - kleding. Ik droomde vooraf dat ik dan zou dineren in restaurants (omdat we nogal in stijl reizen) en dat ik er dan een beetje netjes bij wilde lopen. Ik wordt echter omgeven door Chinezen (mode - wat is dat?) - backpackende gezinnen (cool maar ook weinig stijl) en natuurlijk Thai (lief maar combineren is niet hun sterkste kant) ?). Dus mensen lopen hier in gezondheidsslippers met sokken - regenjasjes tegen de muggen - T-shirts met 'I was in Chang Mai' met lang ondergoed eronder en een variatie van flodder dingetjes. Dus. Ik maak me niet meer zo druk. De lange broek, de lange rok, het mooie topje (allemaal Studio Anneloes - ik hou van haar - maar niet zo in Thailand)  en het stijlvolle T-shirt - het gaat allemaal terug naar Nederland.

- Verder zit er nog in de koffer: dagcreme (want zonnebrand ook goed) - deo (want ik heb er geen vier nodig?!) - sierraden (heb ik hier opgepikt en die zijn ook leuk)  - wat soeveniers die we opgepikt hebben - de eenhoorn uit Koh Chang (die moest en zou mee terug)

Alles bij elkaar bijna 8 kilo. Dat kunnen we mooi missen!!

Wat hebben we opgepikt? 

- Met een jaloers oog keek ik vanaf dag 1 naar Laura: iedere dag een ander ruimvallend niemanddalletje en een schone bikini. Laura's filosofie: overal en altijd je bikini aan op vakantie. En ze heeft gelijk. Om iedere hoek ligt weer een waterval waar we in willen springen of is er weer een momentje om in de zon te zitten - ik reis voortaan ook in bikini. Wat mijn reisgarderobe echt miste was 'niemanddalletjes'. Zeer ruimvallende bijna transparante 'hobbezakjes' door hun kleur en vorm toch nog enigzins elegant. Groot. Ruim. Luchtig. Bikini proof. Snel droog. Katoen. Heerlijk. Heb er drie gekocht. Weet niet of ik het daarbij laat. Ik woon erin.

- De Thaise hobbezak broek. Ik heb wel een niet-drollenvanger type. Ok - er staan olifantjes op en misschien ook niet heel erg elegant. Maar... wijd...katoen...dun. Beschermt tegen de muggen en combineert met elk niemanddalletje. Want alle combinaties kunnen. Ook wat betreft de broek geldt dat ik overweeg er nog eentje in de koffer te stoppen

Kortom: ik heb me aangepast aan mijn omgeving. Toch een Kameleon. Nu hopen dat ze in Maleisie net zo stijlloos zijn......

Nog andere dingen die losgelaten moeten worden?

- Ja. Gezond eten voor Maxe. Hoewel mijn liefje echt haar best doet met de witte rijst met ei en de garnalen (hulde hulde) zitten er toch vaak smaakjes aan die net niet lekker liggen en sausjes op die een beetje aan de hete kant zijn. Ook de hamburgers en patatjes smaken niet altijd zoals verwacht. Dus. Extra geïnvesteerd in de vitamine pillen. Als mevrouw een chippie wil denk ik: dat zit er tenminste zout en aardappel in. Ik heb cornflakes in de koffer voor tussendoor. Het enige wat ze heel lekker vind zijn de (milk)shakes (prima hoor maar ja... suiker..?). Op zich allemaal niet erg. Het meisje kan best wel iets missen. We hebben ons echter gewogen en ze blijkt al bijna 3 kilo kwijt. Dus. Ik heb losgelaten dat het heel gezond moet zijn allemaal. Ik ben oprecht blij als er wat in gaat. Hoe zaken kunnen veranderen in een paar maanden.....?!

- Mijn verwachtingspatroon van de Chineese medemens. Ze houden niet op me te verbazen. Ik heb het echt losgelaten. Terwijl ik hier rustig aan mijn koffie zit te tikken zijn er al vier foto's van me genomen. Ik heb echt geen idee waarom. Ook hebben Senna en ik gisteren deelgenomen aan een Taiwanese Reisshow. We zijn geinterviewed. Het hoogtepunt was dat Senna Taiwanese koekjes at. Tenminste volgens de producer. Het komt op Youtube. Ik stuur de link door zodra ik die heb. Tijdens het interview namen de andere Chinese toeristen foto's  van ons. Geen idee waarom. Echt niet.

Waarvan zijn we superblij dat we het hebben meegenomen?

- een klein rolletje McGyver tape. Wauw. Wat je daar allemaal mee kunt

- het zakmes. Toch handig. Al is het maar om biertjes mee open te maken

- de schaar en de tie-wraps - de waslijn en de wasknijpers. Komen ook in een luxe resort van pas

- toch.. de meningen zijn erover verdeeld... maar die afritsbroek. Lekker hoor.

- die thaise sim is en was een uitkomst. Gaan we in Maleisie weer doen

- de waterschoentjes van het kruidvat! Een soort turnschoentjes met een dikke zool. Wegen niks - laten ons elke waterval trotseren!!!

Tot zover dan.

Vandaag lange reis voor de boeg. We komen Thaise tijd om 20:45 aan maar in Maleisië is het dan al een uurtje later. Gemengde gevoelens. Spannend. Maar ook een beetje verdrietig om afscheid te nemen van Lau en Senna na twee weken lief en leed. We gaan ze missen!

Tot in Maleisie!!!